Hayat çizgimin kaybetmekten ibaret olduğunu fark etmişsem şimdiye kadar, elde edemeyeceğim şeylerin peşinden koşturmuşsam,onların arayışına girdiysem,ne var?Çok yoruldum,üzgün hissetmekten,hüznün içinde boğulmaktan.Pekala görünüşe göre kırılgan kemiklerim var,kırılgan hayallerim...Konuşmamak için,söylememek için dilimi ısırdım ve hayallerimi yaktım.Canları çok acımasa keşke.Beni bırakmalarını istiyorum ve artık çığlık atmamalarını acıyla.Çünkü en uçarı rüyalarımı kaybetmekten korkuyorum.Konuştuğum ufak bir ses var ve düşüncelerle dolu esrarengiz bir zihin.Değişmeyecek bazı şeyler...O değişmeyecekşeyleri en çok korkularımızdan öğrendik.Ve en çok nefret ettiklerimizden.Kızgınım,hakkım olmadığı halde kırabilirim...
